देशात लहान मुलांच्या लैं-गिक शो-षणाच्या घटना सातत्याने समोर येत आहेत. कधी मूल घरी शो-षणाला ब-ळी पडतात तर कधी शाळेत. अशाच एका मुलाने सुमारे साडेपाच वर्षांनंतर एक भयंकर अग्निपरीक्षा सांगितली आहे. मुंबईतील या मुलाने सांगितले की, त्याचे व-र्गशिक्षक त्याचे लैं-गिक शो-षण कसे करतात.
आणि स्टाफ रूमची चावी देण्याच्या बहाण्याने त्याला बोलवून सं-बंध ठेवण्याचा प्रयत्न करतात. पीडित मुलगा अनेक वर्षे या क्रू-रतेने ग्रस्त राहिला आणि शेवटी आता त्याने सोशल मीडियाच्या मदतीने आपले दु: ख शेअर केले आहे. आम्ही आपल्याला सांगू इच्छितो, ही कथा सोशल मीडियावर समोर आली आहे.
मुंबईतील या मुलाने त्याचे नाव उघड केले नाही, परंतु त्याने सांगितलेल्या अ-ग्निपरीक्षेमुळे कोणाच्याही अं-गावर का-टा उभा राहील. मुलाने शाळेच्या सहलीने या गोष्टीची सुरुवात केली. त्याने सांगितले की, मी 8 व्या वर्गात होतो, जेव्हा आम्ही सर्व शाळकरी मुले सहलीला जात होतो, तेव्हा मी बसच्या पुढच्या सीटवर बसलो होतो.
बसच्या मागच्या सीटवर बाकीचे विद्यार्थी गोंधळ करत गाणी म्हणत चालले होते. मी समोरच्या खिडकीच्या सीटवर शांतपणे बसलो. मग माझे वर्ग शिक्षक मुलांना फटकारायला गेले ,आणि जेव्हा ते परत आले तेव्हा ते माझ्या बाजूला बसले. त्याने माझ्या पायावर हात ठेवला, मला थोडे विचित्र वाटले.
मग मी विचार केला, की सहल आहे ,म्हणून ते विद्यार्थ्यांशी फ्रेंडली राहण्याचा प्रयत्न करीत आहे. पण अचानक त्याचा हात वर जाऊ लागला, मी घाबरू लागलो, मी माझी शाळेची बॅग उचलली आणि माझ्या मांडीमध्ये ठेवली जेणेकरून तो हे करू नये. पण त्याने न थांबता माझ्या पँ-टची झि-प उघडून पँटच्या आत हात घातला. त्याने मला सतत 35 मिनिटे त्रास दिला.
माझ्या एका मित्राने त्याचा हात माझ्या पँ-टच्या आत पाहिला, त्याला समजले की माझ्यासोबत चुकीचं वर्तन होत आहे. त्याने मला त्याच्याबरोबर मागे बसायला बोलावले. मग कुठे माझी त्या वै-शी पासून सुटका झाली. ती बस मधील घटना मी आजही विसरलो नाही. मी अजूनही त्याला तितकाच घाबरलेलो आहे.
मला वाटले की ही एका दिवसाची गोष्ट आहे पण तो माझा वर्गशिक्षक होता त्यामुळे पुढील दोन वर्षे माझ्यासोबत हे घडणारच आहे. मी त्याला टाळण्यासाठी सबबी शोधू लागलो, आणि तो माझ्यावर अ-त्या-चार करण्यासाठी आयडिया करू लागला.
त्यानंतर त्याने अचानक मला क्लास मॉनिटर घोषित केले. याचा अर्थ असा की तो आता मला प्रत्येक छोट्या गोष्टीसाठी त्याच्या स्टाफ रूममध्ये बोलवू शकेल. कपाटाच्या चाव्या बाळगण्यापासून ते प्रोजेक्टर ठेवण्यापर्यंत, तो मला नकार देता येऊ नये म्हणून सगळ्यांसमोर सर्व काम सांगायचा.
माझ्या काही मित्रांनाही या संपूर्ण प्रकरणाची माहिती होती. त्यांनी मला एकटे सोडले नाही, ते माझ्याबरोबर स्टाफरुममध्ये जायचे, पण कधीकधी मी एकटा पडायचो, मग माझे वर्गशिक्षक माझ्याबरोबर पुन्हा तेच सर्वकाही करायचे, इकडे -तिकडे स्प-र्श करायचे आणि पॅं-टच्या आत त्याचा हात.
मी शाळा आणि वर्गाचा तिर-स्कार करू लागलो, मी शाळेत उशिरा यायचो, जर तो आधी आला असेल तर एकटा असल्यामुळे माझ्याशी गै-रव-र्तन करू नये. माझ्या वर्गातील मुले अभ्यास करत असायची. आणि मी त्याला टाळण्यासाठी निमित्त आणि कल्पनांचा विचार करत राहिलो. लपून चपून शाळेतून बाहेर पडायचो.
एकदा मी माझ्या एका शिक्षकाला सांगितले, त्यांनी मला दुर्लक्ष करण्याचा सल्ला देऊन मला टाळले. भीतीमुळे मी माझ्या पालकांना ही गोष्ट कधीच सांगितली नाही, मला माहित नव्हते की माझ्यावर शा-री-रि-क अ-त्या-चार होत आहेत.आज 5 वर्षांनंतर जेव्हा मी मोठा झालो, मला त्या गोष्टींचा अर्थ कळला.
मी या भयानक स्वप्नाला सतत सामोरे जात आहे.म्हणूनच मी ही कथा सर्वांसोबत शेअर करत आहे. जेणेकरून लोकांना समजेल की आम्हा मुलांसोबतही लैं-गि-क अ-त्या-चाराच्या घ-टना घडतात. पी-डिताने संपूर्ण कथा ह्यु-मन्स ऑफ बॉ-म्बे पेजवर शेअर केली आहे.
